Tattyteddy
Geachte Mevrouw Loones en beste lotgenootjes,
Hopelijk kunnen jullie me helpen…
Ik ben een jonge vrouw van 25 jaar en worstel al 2 jaar met het volgende probleem: het hebben van gemeenschap lukt me niet daar ik altijd een brandende pijn voel bij de penetratie en nu lukt zelfs dit laatste niet meer.
Het is voor mij en mijn vriend (die overigens uiterst begripvol is) erg vervelend want het gaat van kwaad naar erger… Er zijn tussen ons geen andere (relatie)problemen die dit kunnen verklaren, we willen het allebei wel maar het lukt simpelweg niet, en ik word alleen maar ‘nauwer’.
Ik was dus natuurlijk erg blij en opgelucht toen ik deze site vond en mijn probleem kreeg eindelijk een naam: vaginisme. Omdat ik hier gelezen had dat je beter eerst alle medische oorzaken uitsluit, ging ik een tiental dagen geleden naar de gynecoloog. Hij stelde bij mij volgende diagnose: ‘chronische vestibulitis’ d.w.z. ik ben volgens hem ‘te nauw’ en het doet pijn aan de ingang van mijn vagina bij het hebben van betrekkingen. (hij kon wel met 1 vinger naar binnen)
Zijn ‘oplossing’: ‘ een vulvotomie met vestibulum resectie’ wat in gewone taal zou betekenen dat hij tijdens een operatie de spieren aan de ingang van mijn vagina half zou doorsnijden, zodat ik wat ‘breder’ word.
Mijn vriend en ik schrokken degelijk van dit resultaat, omdat we het nogal drastisch vonden, je laat toch niet zomaar in je snijden? Na de operatie zou ik trouwens sowieso in behandeling moeten bij de kinesist.
Toen ik eventjes aankaartte dat ik gelezen had over vaginisme (hier dus) reageerde de dokter nogal sceptisch: hij was van mening dat dat allemaal psychologisch gebabbel meebracht bij de sexuoloog, en had de ervaring dat al dat gepraat meestal geen succes had, en zijn operatie wel. Ik ben ook van mening dat echte gesprekstherapie minder voor mij van toepassing is maar kine?
Nu ik dit alles hier lees, sta ik natuurlijk voor een dilemma: is zo’n operatie echt wel noodzakelijk of niet? Is een operatie (dus snijden) niet de laatste strohalm en kan ik beter niet eerst proberen met kinesitherapie?
Kan dit gewoon voorgeschreven worden door mijn huisarts?
Ook ben ik er ook toch niet zo erg aan toe (hoop ik…): een vinger van mezelf lukt wel pijnloos?
Een heleboel vragen schieten door mijn hoofd, en ik zou het dan heel erg appreciëren moest ik van jullie reacties krijgen. Heb je al dan niet een operatie en/of kinesitherapie ondergaan, heeft het al dan niet geholpen, adressen van kine’s die dit soort therapieën doen (Leuven is een beetje ver, ik woon aan de kust, maar als het niet anders kan heb ik het er voor over), eender wat, mail me aub, je krijgt zeker antwoord terug!!
Ik wil iedereen alvast een hart onder de riem steken en hopelijk tot gauw,
Liefs,
Tatty Teddy
Ps: mijn adres: tattyteddy2004@yahoo.com
Anoniempje
Hallo,
Ik zou ZEKER geen operatie doen moest ik van jou zijn. Een aantal jaar geleden hebben ze dit ook gedaan bij mij en het heeft NIETS geholpen. Op voorhand zei hij dat het na verloop van tijd zeker gedaan zou zijn, maar het is erger geworden, ik heb het gevoel dat hij er niets van weet (want hij heeft nooit over bekkenbodemspieren gesproken) en dat hij er alleen een goed centje aan verdiend heeft.
Elke
Liefste Tatty
voor ik wist dat ik vaginisme had hebben ze mij ook geopereerd en om eerlijk te zijn ik heb eerder een trauma opgelopen van mijn operatie dan dat het verbetering bracht.Ik ben dan in behandeling gegaan bij een kinesiste en op 4 maand tijd was mijn probleem opgelost. Moest ik jou zijn informeer eerst daar eens naar.
Liefs Elke
Tattyteddy
Bedankt voor de reacties!
Elke (of iemand anders) kun je me eventueel vertellen hoe ik aan adressen of namen kom van kinesisten die zich met dit soort ‘probleem’ of therapie bezig houden of erin gespecialiseerd zijn?
Knuffel
ps: woon aan de kust..
Flupke
Hoi,
Ik zou ook zeker geen operatie aanraden. ik heb er zelf geen gehad, ben wel in behandeling bij een kinesist die gespecialiseerd is in bekkenbodemtherapie. ik heb nu 5 sessies gehad en merk al verandering! Zeker doen! ik heb een goed adres gekregen van mijn gynecoloog. ik woon in Limburg.
veel sterkte
Lotte Loones
Beste Tatty,
Wat ik mijn patiënten meestal aanbeveel is eerst een kinesitherapeutische behandeling te ondernemen. Als je hierbij verbetering merkt, weet je al dat een operatie vermoedelijk vermeden kan worden.
Operaties zijn alleen noodzakelijk als er werkelijk een indicatie is (bv. te stug maagdenvlies). Dit kan over het algemeen nog niet meteen gediagnostiseerd worden bij mensen met vaginisme omdat de arts geen goed inwendig onderzoek kan uitvoeren. Alleen daarom is kinesitherapie al nuttig; de bekkenbodemspieren worden meer ontspannen zodat een goed gynaecologisch onderzoek mogelijk wordt.
Als je arts er twijfelachtig tegenover staat kan je dit beargumenteren door aan te geven dat je toch sowieso al kiné moet doen en het dus het proberen waard is om eerst de minder invasieve behandeling te ondergaan (je kan hem ook deze webiste eens aanbevelen, die krijgt meestal heel positieve reacties van artsen en zo weet hij meteen ook wat de behandeling inhoudt).
Wacht dus zeker eerst een kinesitherapeutisch-seksuologische behandeling af vooraleer je beslist je te laten opereren. In de meeste gevallen is een operatie niet echt nodig (hou er trouwens ook rekening mee dat door de operatie de spieren nog meer gespannen zullen zijn door de pijn en het littekenweefsel).
Ik wens je alleszins veel succes en hoop dat je niet te snel beslist op je te laten opereren.
Met vriendelijke groet,
Lotte Loones.
Anoniem
Lotte Loones,
MIjn gynaecoloog raadde mij zo’n “bekkenbodemreëducatie” aan, maar nadat ik het internet geraadpleegd had en zag wat dat precies inhoudt (iets met inbrengen van vingers en staafjes en glazen penissen) zie ik dat aan geen kanten meer zitten. Ik krimp volledig ineen tijdens een gynaecologisch onderzoek waardoor dit onmogelijk wordt. Ik kan er echt niet aan doen en weet niet of ik hier ooit overheen kom. Ik zie het helemaal niet zitten, om dan nog es in het nabijzijn van een vreemde, voorwerpen in te brengen. Ik krijg al pijn bij de gedachte alleen. Kan je echt geen tips geven hoe ik die spieren zelfstandig kan oefenen, zonder al dat griezelige gedoe errond?
Wanhopige groeten
Lotte Loones
Beste,
Wat je precies kan doen als je de stap naar een kinesitherapeut te groot vindt kan je op dit forum nalezen. Er werd reeds een gelijkaardige vraag gesteld en die heb ik beantwoord (‘wat kan ik eraan doen zonder naar een kinesist te gaan’).
Als je toch nog wat moeilijkheden met de oefeningen ondervind en je in therapie wil komen kan ik je alvast meedelen dat je alleen lichamelijke therapie hoeft te doen als je er volledig klaar voor bent. De eerste sessie zoeken we samen naar een oplossing en kijken we waar je het beste bij voelt (we werken in een therapeutisch team waar we elk een andere aanpak hanteren, zowel een lichamelijke als een meer psychologische aanpak is mogelijk).
Veel sterkte,
Lotte Loones.
Anoniem
Amai
na het lezen van uw bericht ben ik er nog zekerder van dan tevoren. De gynaecologe die mij heeft behandeld is een trut! Ze heeft het woord bodembekkenspieren nooit uitgesproken, heeft niks van uitleg gegeven over de operatie (ik ben op een manier verwijd, maar wat er precies is gebeurd, weet ik ook niet goed) en ik heb er daarna echt een trauma aan overgelopen, omdat de pijn hels was. Ik heb nog nooit in mijn leven zo hard afgezien dan in de weken na de operatie. Alles deed pijn, echt alles. Ik was maar beter naar een kiné geweest ofzo.
Om te situeren, ik ben dat meisje van 21j, die vanavond heeft gereageerd op ‘operatie’ van nieke en zelf een nieuw onderwerp heeft geplaatst. Ik zal maar een beter een nickname kiezen, dat zal makkelijker werken.
Vandaag is het de eerste keer dat ik echt op de website schrijf, terwijl ik het bestaan er al lang van kende, ik durfde gewoon ni. Misschien is dit het begin van vordering…
Annelies
Ook ik raad een operatie ten stelligste af.
Ik heb er twee gehad, 6 jaar geleden. De laatste bij een “Professor” in het UZ van de KUL. Die vent kent er volgens mij niks van. Het heeft totaal niet geholpen en volgens mij staat de kennis van pijn bij het vrijen en vaginisme ondertussen al veel verder dan wat hij erover weet. Echt totaal niet doen.
Wat de kinebehandeling betreft: ook ik ben er heel tevreden over. Het was niet met staafjes bij mij (wel met een sonde). Ik ben grotendeels van mijn vaginisme af, maar door “chronische vestibulitis” blijf ik vaak wel pijn hebben.
Chronische vestibulitis wil trouwens niet zeggen “te nauw”, maar een chronische ontsteking van de vagina-ingang. Dus hoe denkt die dokter een ontsteking op te lossen door je vagina “wijder” te maken?
Nog iets: iedere vrouw is wijd genoeg (want er kan een babyhoofd uit). Het probleem ligt hem in de spierspanning (en soms ook ontsteking). Dus snijden is per definitie geen oplossing.
Volg je intuïtie maar, je aanvoelen is correct.