Alexandra
Zo’n tien jaar geleden lukte met mijn eerste vriendje het vrijen niet en ik denk dat ik daardoor in de cirkel van angst-spanning etc ben terechtgekomen. We hebben het in diverse standjes geprobeerd, geprobeerd met glijmiddel, oefenen met een dildo, ontspannen m.b.v. een paar wijntjes…niets hielp. Na bijna drie jaar relatie verliet hij me van de ene op de andere dag. Zelf zei hij dat dat niet kwam doordat we niet konden vrijen, maar doordat hij eenvoudigweg niet meer verliefd was. Onbewust heb ik wel altijd gedacht dat het kwam doordat we niet konden vrijen.
Mijn volgende vriendje realiseerde zich direct na onze eerste nacht samen dat hij geen relatie met me wilde. Ook hij beweerde dat dat niet door het vaginisme kwam, maar ik weet niet of ik dat moet geloven. Ik krijg meer en meer het gevoel dat voor mannen alleen seks belangrijk is en dat ze geen interesse hebben in mij als persoon. Dat ik lief, mooi, slim en aardig ben is kennelijk niet belangrijk, het enige dat telt is of we kunnen vrijen of niet. Er is ook nog nooit een man geweest (ook dat eerste vriendje niet) die mij het gevoel gaf dat hij mij als persoon de moeite waard vond.
En nu tien jaar later heb ik inmiddels een heel negatief beeld van mannen. Ze zijn niet te vertrouwen, ze willen maar 1 ding, ze beloven je gouden bergen maar uiteindelijk zijn ze er allemaal enkel op uit je het bed in te krijgen etc. Ik vermoed dat ik daardoor zo’n weerstand voel dat ik onbewust nog erger ‘op slot’ ga. Kan dat? En zo ja, wat kun je daar dan tegen doen? Het zou een mooie oplossing zijn als er vanuit de lucht een man kwam vallen die mij wel echt de moeite waard vindt ook zonder dat we kunnen vrijen, ik denk dat ik dan vanzelf meer ontspannener zou worden en misschien zelfs wel niet meer vaginistisch. Maar als zo’n man niet uit de lucht komt vallen, en er intussen wel steeds mannen voorbijkomen die mijn negatieve beeld alleen maar versterken, wat kan ik dan doen om weer vertrouwen te krijgen in het andere geslacht?
Alexandra
Ik wil hier nog even wat aan toevoegen: ik heb een verwijzing gekregen naar een bekkenbodemfysiotherapeut maar daar voel ik dus ook een weerstand tegen. Ik heb het gevoel dat ik die behandeling niet voor mezelf zou doen, maar voor mannen, omdat die me geen volwaardig mens zouden vinden zolang ik vaginistisch ben. Alsof je naar een plastisch chirurg gestuurd wordt: “hij kan je borsten wel vergroten tot een cup C en dan tel je wel weer mee”.
Ik zou er ook voor mezelf heus wel wat aan hebben om die spieren beter te leren beheersen (ik plas in mijn broek als ik erg moet lachen), maar het voelt alsof ik het in de eerste plaats zou moeten doen om mannen te plezieren, omdat ze me anders ‘niet goed genoeg vinden’. Daar word ik kwaad van, en voel dan een weerstand om uberhaupt nog in behandeling te gaan.
Lotte Loones
Dag Alexandra,
Ik begrijp heel goed je weerstand om in behandeling te gaan. Ik kan je daarom maar 1 ding adviseren: ga pas in behandeling als je er zelf klaar voor bent. Het is heel belangrijk dat je de behandeling in de eerste plaats voor jezelf doet. Als je het doet voor iemand anders zal het waarschijnlijk toch niet succesvol zijn (vaak worden therapieën stopgezet omdat men door druk van buitenuit aan de therapie begon). Heel wat tijd en energie is in zo’n situatie voor niets geweest en je negatieve zelfwaardegevoel wordt zo weer bevestigd.
Wacht dus tot je er volledig zelf klaar voor bent en doe het vooral voor jezelf.
Mvg,
Lotte Loones.
PS: Ik begrijp ook je verhaal en ik hoop ook dat je ooit een leuke, begrijpende partner zal ontmoeten die je hierin zal steunen (zeker de moed hierin niet opgeven!).
Plebke
Beste Alexandra,
Ik ben het absoluut met Lotte eens dat je moet wachten tot je zelf aan bekkenbodemfysiotherapie toe bent. Maar misschien is dat eerder dan je denkt. Als je weet dat je goed met je spieren kunt omgaan, verdwijnt misschien ook je weerstand tegen mannen (geloof me er zitten ook schatten tussen!) en daardoor krijg je misschien én een fijne relatie
én een fijne tijd tussen de lakens. Wat ik wil zeggen is dat je kunt wachten tot je een ons weegt tot dat gevoel vanzelf weggaat dat je het voor mannen doet, gezien jouw verhaal, je kunt ook zeggen van hé, ik wil op en top vrouw zijn, dus ook open staan voor een relatie en alles wat daarbij komt kijken. Laten we eerlijk zijn, mannen willen vroeg of laat toch meer dan knuffelen, en het is alleen maar gezond -in mijn ogen- als je dat zelf ook op een gegeven moment wilt met de juiste persoon. Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat zo’n therapie ENORM mee valt. Ik hoop wel dat je er eentje treft die werkt met biofeedback oftewel, je krijgt een electrode in (je voelt geen stroom hoor) en je ziet op een schermpje wat je spieren doen. Klinkt simpel en dat is het ook, je staat vast versteld van hoe snel je je leert ontspannen. Ik heb in ieder geval geleerd dat het een wonderlijke spier is die je hoe dan ook onder controle kunt krijgen. Ik wou dat ik het eerder had gedaan om in ieder geval die drempel weg te krijgen.
Heel veel sterkte en succes bij je keuzes!
‘Plebke’